-Αυτό το έκτρωμα...;Εντάξει καταλαβαίνω, σου φέρνει αναμνήσεις...αλλά πόσο ακόμα θα το βλέπω; Μήπως ήρθε η ώρα του να πάει και αυτό στο πατάρι; Δεν λέω να το πετάξουμε!!

Είπα από μέσα μου...ψυχραιμία...δεν είπε να το πετάξουμε!!!

Και να συμπληρώσω τον διάλογο που μου το θυμίσατε από τα σχόλια:

- Αυτό που βλέπεις είναι ένα έργο τέχνης!!

- Αυτό είναι το κακό με την τέχνη...ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΡΙΑ!!

Λοιπόν για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους..

Εκ πρώτης άποψης, ίσως και εκ δεύτερης, αυτό που βλέπεις σίγουρα δεν είναι αντικειμενικά όμορφο. Ή μάλλον λάθος, η κυρία που βλέπεις δεν είναι αντικειμενικά όμορφη!!!

Αλλά αυτός ήταν ο σκοπός!!!

Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή:

Πριν 4-5 χρόνια φοιτούσα σε ιδιωτική σχολή στο τμήμα παιδαγωγικών. Μέσα στο πλαίσιο των εργασιών έπρεπε να φτιάξουμε μία κούκλα από χαρτοπολτό.

Ενθουσιάστηκα με την ιδέα και αποφάσισα να φτιάξω μια μάγισσα.

Η διαδικασία είχε ως εξής.

Έπρεπε να πάρουμε ένα μπουκαλάκι από νερό ή αναψυκτικό που να έχει λαιμό. ( Δεν είναι απαραίτητο να είναι έτσι, απλά αυτές τις οδηγίες μας έδωσε η καθηγήτρια)

Χαρτί υγείας ή εφημερίδες ( εγώ πήρα κίτρινο χαρτί υγείας και ροζ χαρτοπετσέτες για να έχω το χρώμα του δέρματος χωρίς να το βάψω μετά)

Ατλακόλ

κομμάτι από πλάστη μακρύ για να το βάλουμε στο λαιμό και να μπορούμε να το κρατάμε

υφάσματα και χρώματα

Διαλύαμε την ατλακόλ στο νερό και βουτάγαμε τα χαρτιά ώστε να γίνουν μια μάζα και τα κολλάγαμε πάνω στο μπουκάλι.

Τα αφήναμε να στεγνώσουν και μετά βάφαμε την κούκλα μας και την ντύναμε.

Οι οδηγίες είναι πολύ γενικές, γιατί σας λέω ότι θυμάμαι, μπορεί να έχω ξεχάσει και κάτι οπότε όποιος ξέρει κάτι περισσότερο ας το γράψει σε μνμ να το συμπληρώσω. 

Ακόμα και αυτά που σας περιέγραψα τα θυμήθηκα διαβάζοντας αυτή την ανάρτηση http://aneraida.blogspot.gr/2010/01/blog-post_29.html, όπου περιγράφει έναν άλλον τρόπο, απλά μου έφερε στο μυαλό αυτά που κάναμε εμείς.

Όταν λοιπόν, ήμουν στη φάση να δημιουργήσω το σχήμα του προσώπου, αφού στο μυαλό μου είχα να κάνω μια μάγισσα, ξεκίνησα να φτιάχνω την μύτη λίγο πιο έντονη... Η οποία όμως δεν έγινε ποτέ τόσο έντονη που να θυμίζει μάγισσα...

Στην συνέχεια καθώς την έβαφα είχε ξεφύγει τελείως από το κόνσεπτ...και έπαιρνε μία δική της μορφή, εμένα μου θύμιζε μία κυρία εννοείται μεγάλης ηλικίας από Κολωνάκι ή Κηφισιά μεριά που θέλει να είναι στην πένα και να βάφεται σαν να είναι παιδούλα...Έχω συναντήσει στην πραγματικότητα τέτοιες κυρίες...

Την έντυσα με υφάσματα που βρήκα, και το αποτέλεσμα μου άρεσε πολύ...Δεν το έπαιζε ούτε πριγκίπισσα, ούτε νεράιδα, ούτε μικρούλα, ούτε όμορφη...ήταν αυτή που ήταν!!! Είχε αποκτήσει δικό της χαρακτήρα...

Στην σχολή άρεσε πάρα πολύ!! Αλήθεια σας λέω...τόσο, που στην έκθεση που κάνανε στο τέλος της χρονιάς την κατέβασαν κάτω στο ισόγειο στην βιτρίνα μπροστά στην Πατησίων να την βλέπει ο κόσμος... ( αντιλαμβάνεστε πως αυτή την στιγμή έχω γίνει ο δικηγόρος της και παίρνω το "αίμα" της πίσω μετά από τα σχόλια που άκουσε! )

Όταν τελείωσε η έκθεση και έπρεπε ο καθένας να πάρει τα πράγματά του πίσω, πήγα και εγώ να την πάρω και βρέθηκα αντιμέτωπη με μία άλλη κοπέλα που υποστήριζε πως ήταν δική της!!!!Έγινε ολόκληρο θέμα, με γραμματεία της σχολής, με την καθηγήτρια που έπρεπε να θυμηθεί ότι ήταν δική μου και πως την κατασκευάζαμε μαζί στο μάθημα...με τα πολλά, εννοείται πως την πήρα πίσω αλλά η υπόνοια είχε μείνει για το ποια τελικά είχε δίκιο...Πω...την θυμάμαι έντονα αυτή την περίοδο να προσπαθείς να αποδείξεις το αυτονόητο, ότι δεν είσαι ελέφαντας, και να έρχεται η τύπισσα και να μου λέει, είναι δική μου, είμαι η μόνη που την έβαψα με αυτό το χρώμα...

ουφ....τι τα θυμήθηκα..!

Και φτάνουμε στο σήμερα , όπου τα τελευταία χρόνια "στολίζει" το δωμάτιο που πρόκειται να γίνει παιδικό κάποια στιγμή και κάθεται εκεί στην ακρούλα της χωρίς να ενοχλεί κανέναν με την παρουσία της, περιμένοντας υπομονετικά να έρθει η ώρα για την οποία δημιουργήθηκε, να πρωταγωνιστήσει σε ιστορίες γραμμένες για παιδιά...Είναι μια κούκλα από κουκλοθέατρο, και περιμένει το κοινό της...

Δεν θέλω να πάει στο πατάρι μαζί με όλη την άλλη σαβούρα, πόσο μάλλον να την πετάξω!!! Έχει μια ιστορία που δεν έχει προλάβει να φτάσει στην μέση... 

Θα παραμείνει εκεί, που είναι η θέση της μέχρι να έρθει η ώρα να λάμψει!!!

Και επειδή φάνηκε στην φωτογραφία και είναι κρίμα να μην σας την συστήσω, αυτή είναι η Κερασένια, κούκλα από ξύλινη κουτάλα.