Στην ζωή μας, από μικρά παιδιά έχουμε μάθει στην επιβράβευση...
- Αν φας όλο σου το φαγητό σου, θα σε πάω μετά στις κούνιες.
- Αν διαβάσεις όλα σου τα μαθήματά, θα παίξεις playstation.
- Αν πάρεις καλούς βαθμούς, θα σου αγοράσω αυτό που μου ζήτησες...
Έτσι μάθαμε και το αναζητάμε...την υλική επιβράβευση!
Ίσως είναι μια ανάγκη του ανθρώπου για να προσαρμοστεί γρήγορα στην έννοια της εργασίας...θα το κάνεις αυτό και θα σε πληρώσω.
Όμως οι ψυχολόγοι - παιδαγωγοί, μιλάνε για την ηθική επιβράβευση, του καλού λόγου - της καλής χειρονομίας.
Δηλαδή, τα παιδιά να μαθαίνουν να ικανοποιούνται με τις λεκτικές επιβραβεύσεις : Μπράβο!!
Συγχαρητήρια!!
Ή ακόμα ακόμα, με ένα φιλί, με μια αγκαλιά, με μια ζωγραφιά, δική μας προς αυτά.
Με κάτι που έχει περισσότερο συναισθηματική αξία και όχι υλική.
Αν βέβαια είναι δύσκολο αυτό, γιατί τα έχουμε μάθει διαφορετικά, ένας καλός τρόπος για να απεξαρτηθεί από αυτό, είναι ο πίνακας με αυτοκόλλητα ή με ότι άλλο του αρέσει. Μαζεύοντας πόντους από ότι καλό έχει κάνει, φτάνει στον στόχο του και έτσι δικαιωματικά παίρνει αυτό που του αναλογεί τέλος του μήνα, ή το διάστημα που έχετε εσείς ορίσει.
Εγώ όμως τώρα θα μιλήσω για την δική μου επιβράβευση, που είναι ανώτερη από όλα τα λεφτά του κόσμου...
Τις προάλλες όταν πήγα στο παιδάκι που του κάνω μάθημα, ήρθα αντιμέτωπη με μια κίνηση που με συγκίνησε πολύ...
Είχε πάει με την γιαγιά του πριν το μάθημα στην εξοχή και αποφάσισε να μαζέψει λουλουδάκια πολλά για να μου τα προσφέρει...
Θα μου πείτε σιγά και τι έκανε;... Η πρώτη ή η τελευταία είσαι που σου προσφέρει ο μαθητής σου λουλούδια;
- Ναι, έχετε δίκιο, δεν είμαι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία...όμως αυτό το παιδάκι, ούτε χρόνος δεν έχει περάσει που το γνώρισα, δεν μου έχει ξανά προσφέρει κανείς ανθοδέσμη, δεν ήταν υποχρεωμένος γιατί ούτε γιορτή είχα ούτε τίποτα...
Προφανώς έχει ευγενική ψυχούλα, και η παιδεία που του δίνουν από το σπίτι φαίνεται!!
Απλά από όταν τα στόλισα στο σπίτι, τα κοιτάω και χαμογελάω γιατί πραγματικά, αυτή είναι η επιβράβευση των κόπων μου, και όχι τα λεφτά που παίρνω τέλος του μήνα...
Γιατί αυτή η κίνηση είναι από το ίδιο το παιδί, που αντιλαμβάνεται την δική μου προσπάθεια να του δώσω γνώσεις, και όχι από τους γονείς.
Δείχνει σεβασμό και εκτίμηση...
Αυτή λοιπόν ήταν η ανταμοιβή μου....και την εκτιμώ πολύ!!!
<a href="http://www.bloglovin.com/blog/12041755/?claim=kak8be55dkw">Follow my blog with Bloglovin</a>
- Αν φας όλο σου το φαγητό σου, θα σε πάω μετά στις κούνιες.
- Αν διαβάσεις όλα σου τα μαθήματά, θα παίξεις playstation.
- Αν πάρεις καλούς βαθμούς, θα σου αγοράσω αυτό που μου ζήτησες...
Έτσι μάθαμε και το αναζητάμε...την υλική επιβράβευση!
Ίσως είναι μια ανάγκη του ανθρώπου για να προσαρμοστεί γρήγορα στην έννοια της εργασίας...θα το κάνεις αυτό και θα σε πληρώσω.
Όμως οι ψυχολόγοι - παιδαγωγοί, μιλάνε για την ηθική επιβράβευση, του καλού λόγου - της καλής χειρονομίας.
Δηλαδή, τα παιδιά να μαθαίνουν να ικανοποιούνται με τις λεκτικές επιβραβεύσεις : Μπράβο!!
Συγχαρητήρια!!
Ή ακόμα ακόμα, με ένα φιλί, με μια αγκαλιά, με μια ζωγραφιά, δική μας προς αυτά.
Με κάτι που έχει περισσότερο συναισθηματική αξία και όχι υλική.
Αν βέβαια είναι δύσκολο αυτό, γιατί τα έχουμε μάθει διαφορετικά, ένας καλός τρόπος για να απεξαρτηθεί από αυτό, είναι ο πίνακας με αυτοκόλλητα ή με ότι άλλο του αρέσει. Μαζεύοντας πόντους από ότι καλό έχει κάνει, φτάνει στον στόχο του και έτσι δικαιωματικά παίρνει αυτό που του αναλογεί τέλος του μήνα, ή το διάστημα που έχετε εσείς ορίσει.
Εγώ όμως τώρα θα μιλήσω για την δική μου επιβράβευση, που είναι ανώτερη από όλα τα λεφτά του κόσμου...
Τις προάλλες όταν πήγα στο παιδάκι που του κάνω μάθημα, ήρθα αντιμέτωπη με μια κίνηση που με συγκίνησε πολύ...
Είχε πάει με την γιαγιά του πριν το μάθημα στην εξοχή και αποφάσισε να μαζέψει λουλουδάκια πολλά για να μου τα προσφέρει...
Θα μου πείτε σιγά και τι έκανε;... Η πρώτη ή η τελευταία είσαι που σου προσφέρει ο μαθητής σου λουλούδια;
- Ναι, έχετε δίκιο, δεν είμαι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία...όμως αυτό το παιδάκι, ούτε χρόνος δεν έχει περάσει που το γνώρισα, δεν μου έχει ξανά προσφέρει κανείς ανθοδέσμη, δεν ήταν υποχρεωμένος γιατί ούτε γιορτή είχα ούτε τίποτα...
Προφανώς έχει ευγενική ψυχούλα, και η παιδεία που του δίνουν από το σπίτι φαίνεται!!
Απλά από όταν τα στόλισα στο σπίτι, τα κοιτάω και χαμογελάω γιατί πραγματικά, αυτή είναι η επιβράβευση των κόπων μου, και όχι τα λεφτά που παίρνω τέλος του μήνα...
Γιατί αυτή η κίνηση είναι από το ίδιο το παιδί, που αντιλαμβάνεται την δική μου προσπάθεια να του δώσω γνώσεις, και όχι από τους γονείς.
Δείχνει σεβασμό και εκτίμηση...
Αυτή λοιπόν ήταν η ανταμοιβή μου....και την εκτιμώ πολύ!!!
<a href="http://www.bloglovin.com/blog/12041755/?claim=kak8be55dkw">Follow my blog with Bloglovin</a>
0 σχόλια