Επιστρέφοντας από την Εκκλησία, και καθώς περπατούσα σπίτι, θυμήθηκα τα παιδικά μου χρόνια...
 |
| πηγή |
Κάθε χρόνο, τέτοια μέρα, όλα τα κοριτσάκια βάζαμε τα καλά μας, στολίζαμε το καλαθάκι μας με άνθη, βάζαμε και κανα αυγό, έτσι για decor, μαζευόμασταν δυο-δυο, και πηγαίναμε από σπίτι σε σπίτι να πούμε τα κάλαντα...
Θυμάμαι, που τα αδέλφια μου ζήλευαν που δεν πήγαιναν και αυτά...Όχι ότι ήθελαν ντε και καλά να τηρήσουν το έθιμο και την παράδοση...αλλά για να μαζέψουν λεφτά εννοείται!!
Αλλά τι να κάνουμε, λαζαρίνες γίνονται μόνο τα κορίτσια...
 |
Σήμερα έρχεται ο Χριστός,
επουράνιος Θεός,
απ'την πόλη Βηθανία,
κλαίει Μάρθα κι Μαρία,
κλαίγανε τον αδερφό τους,
τον πολύ καρδιακό τους,
την ημέρα την Τετάρτη,
κίνησε ο Χριστός για να'ρθει,
και εβγήκε η Μαρία,
έξω από την Βηθανία,
και εμπρός του προσκυνεί,
και τα πόδια του φιλεί,
και του λέει:
Αν ήσουν εδώ Χριστέ μου,
δεν θα πέθαινε ο αδερφός μου
φίλος και καρδιακός σου.
Αχ.....αναμνήσεις....!!!
Και χτυπούσαμε τις πόρτες, και όλο και κάτι μας φιλεύαν, ίσως και κανένα αυγό για να το βάψουμε την Μ. Πέμπτη...
Αυτά τα χρόνια δεν έχω δει κανένα κορίτσι έξω στους δρόμους να λέει τα κάλαντα...να μου πεις εδώ με το ζόρι λένε των Χριστουγέννων...
Ίσως να φταίει το γεγονός ότι είμαι στην Αθήνα, ενώ στην επαρχία να συνεχίζουν την παράδοση...και πρέπει, για να μην ξεχνάμε...και να έχουν νόημα και οι μέρες...αλλιώς σε τρώει η ρουτίνα!!!
Άντε να έρθει και η Ανάσταση, να μυρίσει τσίκνα ο τόπος και να βλέπω τους λάκκους παντού με τις σούβλες...Τι να κάνουμε, στην Λιβαδειά έτσι μεγαλώσαμε, με το Ρουμελιώτικο Πάσχα!!!
Αχχχχχχ.......
Αχχχχχχ.......
Άντε μια βδομάδα έμεινε!!!!
Καλή Ανάσταση να έχουμε!!!!
Καλή Ανάσταση να έχουμε!!!!
Υ.Γ...
Τα κάλαντα εμείς, έτσι τα λέγαμε.
Τα κάλαντα εμείς, έτσι τα λέγαμε.
Στο ίντερνετ που έψαξα βρήκα αυτό,
μάλλον είναι η ολοκληρωμένη έκδοση!!!
Κάλαντα του Λαζάρου
Σήμερον έρχεται ο Χριστός Ο επουράνιος Θεός
Εν τη πόλει Βηθανία,
Μάρθα κλαίει και Μαρία
Λάζαρον τον αδερφό της
Τον γλυκύ καρδιακό της
Τρεις ημέρες τον θρηνούσαν
Και τον μοιρολογούσαν
Την ημέρα την τετάρτην
Κίνησε ο Χριστός για να' ρθει.
Και βγήκε κι η Μαρία έξω
Από τη Βηθανία.
Σκύβει εμπρός γονατιστή και τους
Πόδες του φιλεί.
-Αν εδώ ήσουν Χριστέ μου,
δεν θα πέθαινε ο αδερφός μου.
Μα κι εγώ τώρα πιστεύω
Και καλότατα εξεύρω
Ότι δύνασαι αν θέλεις
Και νεκρούς να ανασταίνεις.
-Λέγε, πίστευε, Μαρία
άγωμεν εις τα μνημεία
Τότε κι ο Χριστός δακρύζει
Και τον Άδη φοβερίζει:
-Άδη, Τάρταρε και Χάρε
Λάζαρε να μη σε πάρει:
Δεύρο έξω Λάζαρε μου,
Φίλε και αγαπητέ μου
Παρευθύς από τον Άδη
Ως εξαίσιο σημάδι.
Λάζαρος απενεκρώθη,
Ανεστήθη και σηκώθη.
Λάζαρος σαβανωμένος
Και με το κηρί ζωσμένος
-Λάζαρε πες μας τι είδες
εις τον Άδη που επήγες;
-Είδα φόβους, είδα τρόμους
είδα βάσανα και πόνους.
Δώστε μου λίγο νεράκι
Να ξεπλύνω το φαρμάκι
Της καρδίας, των χειλέων
Και μη με ρωτάτε πλέον.
Εν τη πόλει Βηθανία,
Μάρθα κλαίει και Μαρία
Λάζαρον τον αδερφό της
Τον γλυκύ καρδιακό της
Τρεις ημέρες τον θρηνούσαν
Και τον μοιρολογούσαν
Την ημέρα την τετάρτην
Κίνησε ο Χριστός για να' ρθει.
Και βγήκε κι η Μαρία έξω
Από τη Βηθανία.
Σκύβει εμπρός γονατιστή και τους
Πόδες του φιλεί.
-Αν εδώ ήσουν Χριστέ μου,
δεν θα πέθαινε ο αδερφός μου.
Μα κι εγώ τώρα πιστεύω
Και καλότατα εξεύρω
Ότι δύνασαι αν θέλεις
Και νεκρούς να ανασταίνεις.
-Λέγε, πίστευε, Μαρία
άγωμεν εις τα μνημεία
Τότε κι ο Χριστός δακρύζει
Και τον Άδη φοβερίζει:
-Άδη, Τάρταρε και Χάρε
Λάζαρε να μη σε πάρει:
Δεύρο έξω Λάζαρε μου,
Φίλε και αγαπητέ μου
Παρευθύς από τον Άδη
Ως εξαίσιο σημάδι.
Λάζαρος απενεκρώθη,
Ανεστήθη και σηκώθη.
Λάζαρος σαβανωμένος
Και με το κηρί ζωσμένος
-Λάζαρε πες μας τι είδες
εις τον Άδη που επήγες;
-Είδα φόβους, είδα τρόμους
είδα βάσανα και πόνους.
Δώστε μου λίγο νεράκι
Να ξεπλύνω το φαρμάκι
Της καρδίας, των χειλέων
Και μη με ρωτάτε πλέον.
0 σχόλια