Το να γράψεις μία ιστορία είναι δύσκολο, το να γράψεις όμως ένα παιδικό παραμύθι θεωρώ πως είναι ακόμα πιο δύσκολο. Γιατί το λέω αυτό;
Στο παραμύθι απαιτείται φαντασία, παιδικότητα και εικονογράφηση.
Όταν το λες αυτό όμως σε κάποιον που δεν έχει παιδιά ή που δεν έχει μπει ποτέ στην διαδικασία να αφηγηθεί ή να γράψει ένα παραμύθι, θα σου πει, σιγά την δυσκολία. Θυμάμαι τον εαυτό μου που είχα αυτή την άποψη..
Ήμουν φοιτήτρια στο τμήμα της φ/θπείας, και έπρεπε να κάνω μία εργασία - μετάφραση με ιατρικούς όρους και τα έβρισκα μπαστούνια, η φίλη μου ήταν φοιτήτρια στη βρεφονηπιοκομία και είχε εργασία να γράψει ένα παραμύθι με θέμα την κότα!!! Μου παραπονιόταν λοιπόν, πως δεν είχε ιδέα τι να γράψει, δεν το είχε καθόλου, και δεν έπιαναν τα χέρια της για να εικονογραφίσει το παραμύθι.
Την κορόιδευα λοιπόν.....
Ναι, αλλά ότι λες τα λούζεσαι μετά...
Περνάει ο καιρός, αλλάζω ρότα, και σπουδάζω και παιδαγωγικά...φτάνουμε στο σημείο να πρέπει να γράψουμε παραμύθι....Εδώ σε θέλω λοιπόν!!!!
Τα παιδιά, μπορεί να μην έχουν θέμα, στο αν έχεις ζωγραφίσει καλά, στο αν έχεις κάνει ωραίες προτάσεις, στο αν μοιάζει αυτό που λες με ένα άλλο παραμύθι...αλλά εσύ όμως έχεις απαιτήσεις από τον εαυτό σου...πρέπει αυτό που κάνεις να είναι καλό...

Η δική μου προσπάθεια είναι αυτή:
Μια αλλιώτικη Λαμπάδα, έχει τίτλο, και θέλω να το δείτε με μεγάλη επιείκεια,με τα μάτια ενός παιδιού....