Πριν από 2 χρόνια, στις 15 Ιουλίου ο Θεός μας ευλόγησε και από 2 ανθρώπους μας έκανε 1!!!


Κανονικά αυτή την ανάρτηση είχα σκοπό να την δημοσιεύσω την Τρίτη που πέφτει 15 όμως λόγω του ότι θα λείπουμε για διακοπές και δεν ξέρω ούτε αν θα έχω πρόσβαση στο ίντερνετ, ούτε και αν θέλω να έχω!!!... την δημοσιεύω σήμερα!

Από την μια σκέφτομαι πόσο γρήγορα πέρασε ο καιρός...πότε πέρασαν 2 χρόνια ούτε που το κατάλαβα...και από την άλλη νιώθω σα να είμαι παντρεμένη από πάντα!!! και δεν το λέω με την κακή έννοια, αλλά με την σκέψη πως ταιριάξαμε τόσο πολύ με αυτόν τον άνθρωπο που σα να μεγαλώσαμε μαζί, σαν πραγματικά να φτιαχτήκαμε ο ένας για τον άλλον, σαν ο Θεός όντως να είχε αποφασίσει πως εμείς οι δυο θα είμαστε μαζί!!!!

Στα παλιά τα χρόνια έπρεπε να είχε προηγηθεί αρραβώνας τουλάχιστον 6 μήνες προτού αποφασίσει το ζευγάρι να παντρευτεί. Να προλάβεις να γνωρίσεις τα κουσούρια του άλλου, και να είναι μικρό το κακό αν χωρίσεις παρά να γίνει αυτό μετά τον γάμο...
Τα χρόνια πέρασαν όμως, οι εποχές αλλάξανε καλώς ή κακώς, παρ'όλα αυτά όμως, εμάς έτυχε ο αρραβώνας μας να διαρκέσει ακριβώς 6 μήνες!!!!


15 Ιανουαρίου ήταν όταν ανταλλάξαμε τις βέρες και μπήκε η βέρα στο αριστερό, την ημέρα των γενεθλίων του Δημήτρη ( επίτηδες κανονισμένο) και τυχαία βρήκαμε ημερομηνία για τον γάμο στις 15 Ιουλίου, 6 μήνες ακριβώς μετά!!!

Λίγο πριν την μέρα του γάμου, είχα τρέξιμο, ώστε να σιγουρευτώ πως όλα πάνε καλά, και φτάνουμε στην Παρασκευή. Κατέφθανε η φίλη μου η Βάσω από Πάρο, που αν δεν ερχόταν, ήμουν ικανή να μην κάνω τον γάμο!!! πλάκα κάνω, αλλά  πραγματικά θες τις ευτυχισμένες σου στιγμές να τις περνάς παρέα με ανθρώπους που ξέρεις πως σε αγαπάνε πολύ και χαίρονται ειλικρινά με την χαρά σου. Οπότε πήγαμε μαζί να παραλάβουμε το νυφικό και μετά δρόμο για την Λιβαδειά όπου θα γινόταν ο γάμος,μέρος καταγωγής και των δυο μας!
Το βραδάκι βγήκαμε με φίλους έτσι σαν τύπου μπάτσελορ, αλλά καμία σχέση!!!Ήμασταν μαζί  απλά για ένα χαλαρό ποτάκι και τίποτε παραπάνω!!!

Το Σάββατο ήταν μία μέρα που την ζήσαμε πολύ διαφορετικά με τον Δημήτρη...τουλάχιστον μέχρι το απόγευμα.
Από το πρωί εγώ έτρεχα να στολίσουμε το σπίτι , να το καθαρίσουμε για τελευταία φορά, να πάω για την τούρτα και για ότι τελευταίες δουλειές είχαν απομείνει ενώ εκείνος ήταν μόνος του στο σπίτι και απλά βαριόταν την ζωή του...Το απόγευμα είχαμε να πάμε στο κέντρο να δώσουμε την λίστα με τα τραπέζια και ένα βιντεάκι που είχα φτιάξει για την είσοδό μας στο τραπέζι.
Πριν φύγουμε είπαμε να το δοκιμάσουμε ότι παίζει, όλα καλά....και πάλι καλά που το κάναμε γιατί πολύ απλά δεν έπαιζε!!!!! Όλο το άγχος εκτοξεύτηκε στην κορυφή...και όχι τίποτε άλλο είχαν και γάμο εκείνη την ώρα στο κέντρο και δεν μπορούσαν να ασχοληθούν πολύ ώρα με εμένα... τελικά έφερα τον κόσμο πάνω κάτω,λύση δεν έβρισκα, ενεργοποιήσαμε φίλους και γνωστούς , και αφού πήρα την απόφαση πως πάει δεν θα παίξει..και κρίμα στον κόπο μου...την Κυριακή το πρωί με παίρνουν 2-3 τηλέφωνο πως το έφτιαξαν και τελικά θα παίζει!!!!! Όταν φτάσαμε στο κέντρο και περιμέναμε να τελειώσει για να μπούμε, μας είπε ο καταστηματάρχης, πως θα ήταν πολύ κρίμα αν δεν τα καταφέρναμε γιατί ήταν πολύ ωραίο....όχι να το παινευτώ δηλαδή!!!
Όσοι έχετε την περιέργεια αυτό ήταν
https://drive.google.com/file/d/0B0YojkWFXMS_WDN3RjQ1SWpaQms/edit?usp=sharing , διαρκεί κανά 10 λεπτο περίπου...

Πού είχαμε μείνει;;;...Ααα ναι στο Σάββατο.Το βράδυ λοιπόν, είχαμε κανονίσει κάτι πολύ εξτριμ για πολλούς..Ο γάμος επειδή θα ήταν Κυριακή πρωί και δεν θα προλαβαίναμε να πάμε το πρωί στην Εκκλησία να κοινωνήσουμε που θέλαμε πριν τον γάμο, αποφασίσαμε και οι δύο οικογένειες να πάμε σε ένα μοναστήρι που είχε αγρυπνία να εκκλησιαστούμε και να κοινωνήσουμε... Ναι μην σας ακούγεται περίεργο!!! Όχι απλά το ευχαριστηθήκαμε...αλλά νιώσαμε υπέροχα στο τέλος... Είχε πάει η ώρα 3 το βράδυ, εγώ το πρωί είχα στις 7 το πρωί ραντεβού με την κομμώτρια και ήμουν σε μία απόλυτη κατάνυξη και ηρεμία!!!!! Πραγματικά είναι κάτι που ακόμα και σήμερα που το συζητάμε, θυμόμαστε πόσο υπέροχη ήταν εκείνη η βραδιά...Ίσως η ευλογία του Θεού; Τι να πω...

Το πως κοιμήθηκα το βράδυ δεν θυμάμαι....αυτό που θυμάμαι είναι πως σηκώθηκα στις 6.30 για να κάνω μπάνιο, 7.00 ήρθε η κομμώτρια, στις 8.00 η φίλη μου η Γεωργία που με έβαψε, στις 10.00 που ντύθηκα και ο κόσμος ήδη να έχει έρθει σπίτι, και στις 11.00 που μου φέραν το παπούτσι...μιλάμε για πολύ γέλιο...άλλη φορά θα σας βάλω εκείνο το βιντεάκι.