Αγγελούδια που πέταξαν....

By Ευαγγελία - 3:43 μ.μ.

via
Δεν ξέρω πως να αρχίσω...
Είμαι πάρα πολύ στεναχωρημένη...
Ο άνθρωπος έχει ανάγκη να πιστεύει κάπου. Το έχει ανάγκη, ναι.
Έρχονται στιγμές στην ζωή του, που και να μην πιστεύει γενικά, εκείνες τις συγκεκριμένες στιγμές θέλει κάποια παρηγοριά.


Εγώ γενικά πιστεύω. Και αυτό με έχει βοηθήσει πολύ στην ζωή μου. Έχω δει πολλά προσωπικά θαύματα.
Μα και δυσκολίες στην ζωή μου όταν υπάρχουν, πάντα εκεί καταφεύγω. Είναι ο μόνος τρόπος παρηγοριάς. Όμως θέλει πολλή πίστη, πολλή, να δέχεσαι ότι σου συμβαίνει χωρίς να λες "γιατί".

Ξέρουμε πως ο Θεός μας στέλνει μόνο όσα μπορούμε να αντέξουμε, οπότε όσο και δύσκολα αν μας φαίνονται στην αρχή, στο τέλος με αγώνα μπορούμε να βγούμε νικητές.

Όλος αυτός ο πρόλογος είναι γατί όσο και όλα αυτά να τα πιστεύω, που τα πιστεύω ακράδαντα, ανθρωπίνως με πονά πολύ, και με στεναχωρεί η εξέλιξη μιας ιστορίας δικών μου ανθρώπων.

via
Η ιστορία έχει ως εξής:

Ένα αγαπημένο ζευγάρι, αφού δέθηκε με τα δεσμά του γάμου, έκανε προσπάθεια για το πρώτο του παιδί.
Κοριτσάκι! Γεννήθηκε και μέσα στο νοσοκομείο μέσα σε τρεις μέρες "έφυγε". Ανώριμος λάρυγγας είπαν οι γιατροί γιατί πνίγηκε με το σαλάκι του.
Εννοείται στεναχώρια, σοκ, το πρώτο παιδί και να συμβεί αυτό, αλλά όπως και να το κάνεις δεν πρόλαβαν να το ζήσουν πολύ, όχι πως αυτό λυτρώνει την κατάσταση, αλλά κάπως πρέπει να βρεις την ηρεμία και να πεις πως η ζωή συνεχίζεται....

via
Ύστερα από ένα εύλογο χρονικό διάστημα το ζευγάρι ξαναδοκίμασε. Κοριτσάκι ξανά!!!
Μία συγκρατημένη χαρά και από τους γονείς αλλά και από τους συγγενείς γενικά, για τον φόβο και την ελπίδα πως αυτή την φορά θα πάνε όλα καλά. 
Όντως γεννήθηκε, αλλά ήταν φιλάσθενο και το είχαν όλη την ώρα στο νοσοκομείο. Εγώ τους γνώρισα κάπου εκεί. Προσπαθούσαν να βρουν τι είχε, δεν έβρισκαν και μετά από 2 μήνες ζωής "έφυγε"  και εκείνο  το παιδάκι. Από ανακοπή αυτή την φορά. 
Αντιλαμβάνεστε το μέγεθος της στεναχώριας....Στείλανε το παιδάκι για εξετάσεις παντού και στο εξωτερικό αλλά η ιατρική σηκώνει τα χέρια ψηλά. Άγνωστη η αιτία ακόμα ,για την επιστήμη, του θανάτου τους, αφού πλέον ο πρώτος θάνατος του παιδιού δεν φάνταζε πλέον ως τυχαίος αλλά συνδεόταν με τον δεύτερο.

Πέρασαν χρόνια για να κλείσουν λίγο οι πληγές. Το ζήτημα του να ξαναπροσπαθήσουν για επόμενο παιδάκι, φάνταζε μακρινό ίσως και μηδαμινό. Είναι δύσκολο να ζεις δύο εγκυμοσύνες , δύο γέννες και ταυτόχρονα δύο θανάτους.

via
Χαθήκαμε με το ζευγάρι λόγω αλλαγής πόλης, αλλά μάθαινα τα νέα τους από κοινούς γνωστούς...

Πριν κανά μήνα έμαθα τα ευχάριστα πως ήταν ξανά έγκυος και αυτή την φορά σε αγοράκι...
Η ελπίδα όλων ήταν μεγάλη , αφού πιστεύαμε πως ότι πρόβλημα μπορεί να υπήρχε θα εμφανιζόταν μόνο στα κορίτσια και όχι σε αγόρι...ίσως να ήταν κάποια φυλοσύνδετη κατάσταση που δεν επέτρεπε τα κορίτσια να ζήσουν....
Την προηγούμενη εβδομάδα γέννησε...και χτες "'έφυγε"και αυτό το παιδάκι...από ανακοπή και αυτό....

Δεν ξέρω τι να πω...να φανταστείτε πως σήμερα είχα σκοπό να επικοινωνήσω μαζί τους για να τους ευχηθώ, και με πήραν οι κοινοί μα γνωστοί να με ενημερώσουν για τα δυσάρεστα...

Τι λόγια παρηγοριάς να βρεις και να πεις σε αυτούς τους ανθρώπους....πόσα να αντέξει αυτή η μάνα που έχει 3 παιδάκια - αγγελουδάκια....

Το ξέρω πως ο Θεός έχεις του λόγους Του και πως εμείς δεν μπορούμε να τα κατανοήσουμε... Είναι όπως μου έλεγαν παλιά, ο Θεός κάνει ένα υπέροχο κέντημα, αλλά εμείς με τα μάτια μας βλέπουμε την πίσω όψη και όχι την καλή....

Αλλά είναι δύσκολο...εμείς από έξω μπορεί να στεναχωριόμαστε για λίγο, για σήμερα για αύριο...αλλά ο πόνος της μάνας πώς φεύγει...

Εγώ μία αποβολή - παλίνδρομη είχα...και πραγματικά το πήρα πολύ καλά με την σκέψη αυτή πως το παιδάκι μου είναι ένα αγγελουδάκι και παρακαλεί για εμένα τον Θεό να είμαι καλά και κάποια στιγμή να είμαι κοντά του στον Παράδεισο...αλλά μετά από 3 φορές πόση πίστη πρέπει να έχεις για να μην ολιγοπιστήσεις, να μην τα χάσεις - τρελαθείς και να κρατήσεις την σχέση σου με τον σύντροφό σου ακέραια και να δεθείς ακόμη περισσότερο....

Δεν ξέρω...και δεν πρόκειται να προσπαθήσω να την παρηγορήσω...τα λόγια είναι περιττά...
μόνο προσευχή για να αντέξει θα κάνω... και αυτό ζητάω και από εσάς...
Να ενωθούμε όλοι μαζί, και να προσευχηθούμε να αντέξει..να κάνει κουράγιο....και να προχωρήσει την ζωή της. 
Αυτά...σας ευχαριστώ...


  • Share:

You Might Also Like

0 σχόλια