Μετά από πόοοοσο καιρό τα ξαναλέμε, εδώ, σε αυτό το blogoσπιτάκι. Μία σημαντική αλλαγή ήταν αυτή που με κράτησε μακρυά σας...
Η οικογένειά μας πολύ σύντομα θα μεγαλώσει κατά ένα άτομο και θα φέρει σε ισορροπία τα μέλη της...θα είμαστε δύο γένους θηλυκού και δύο αρσενικού!Θέλω από καιρό να κάνω αυτή την ανάρτηση, αλλά συνέχεια αναβαλλόταν για διάφορους λόγους...βασικά νομίζω πως η αναβολή της ήταν αυτή που με κέντρισε να γράψω τελικά...δεν ξέρω αν σας μπέρδεψα, πάρτε καφεδάκι και απολαύστε την, είμαι σίγουρη πως και θα με καταλάβετε και όσοι έχετε ήδη βιώσει μία δεύτερη ή τρίτη ή πολλαπλή εγκυμοσύνη θα αναγνωρίσετε τον εαυτό σας!
Όπως και την πρώτη μου εγκυμοσύνη την επιζητούσα, έτσι και αυτή ήταν κάτι που το ήθελα πολύ!Και νομίζω αυτό είναι το μόνο κοινό που έχουν αυτές οι δύο εγκυμοσύνες...τίποτε άλλο!!!!
Από πού να το πιάσω και πού να το αφήσω....
Από πού να το πιάσω και πού να το αφήσω....
Στην πρώτη μου, ήμουν "κιουρία" με τα όλα της...δεν είχα καταλάβει τίποτα, ούτε από ναυτίες, ούτε από κούραση, ούτε από αδιαθεσίες...και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να μπορώ να απολαύσω κάθε της στιγμή! Δεν είχα κάτι άλλο να με απασχολεί, ήταν και ο ενθουσιασμός της πρώτης φοράς και όλα ήταν στα ροζ συννεφάκια...
Απαραίτητο να διαβάζω για την κάθε καινούρια εβδομάδα την ανάπτυξη του μωρού και το τι να περιμένω, είτε από βιβλίο που είχα, είτε από ένα σωρό ιστοσελίδες σε ελληνικά και αγγλικά μαζί με βιντεάκια στο ytube.
Γνώριζα ανά πάσα ώρα και στιγμή σε ποιο μήνα κύησης ήμουν, συγνώμη εβδομάδα, ή μάλλον καλύτερα σε ποια ημέρα κύησης ήμουν και πόσο ήθελα ακόμη...
Φωτογραφίες ένα εκατομμύριο χωρίς υπερβολές, ήθελα να φτιάξω βιντεάκι time lapse το οποίο και το κατάφερα τελικά...
Είχα γράψει αρκετές αναρτήσεις εδώ με τις σκέψεις μου και τους προβληματισμούς μου...
Και τέλος το άγχος μου ήταν στην αρχή ο τοκετός και μετά ο θηλασμός για το αν θα τα καταφέρω ...(ποιος να μου το λεγε πως θα θήλαζα την Ιωάννα για 2,5 χρόνια εν τέλει!!!)
....Και τσοοοοουυκ πέρασαν 2,5 χρόνια από τότε που γέννησα και έμαθα τα ευχάριστα...ήμουν ξανά έγκυος!
Κατενθουσιασμένη έχοντας στο κεφάλι μου θεωρητικά ένα σωρό πράγματα να κάνω, ήρθε η ίδια η εγκυμοσύνη και με διέψευσε, μου έδωσε να καταλάβω πως εκείνη κάνει κουμάντο και πως εγώ θα προσαρμοστώ σε αυτή....Καταρχάς είχα ναυτίες, αναγούλες, και μία γενική αδυναμία με ανορεξία...τόση που μπορούσα να κάθομαι μόνη μου στο σαλόνι ξαπλωμένη στον καναπέ για ώρες χωρίς να κάνω τίποτα...αλλά τίποτα ούτε κινητό, ούτε τηλεόραση....Οι τρεις πρώτοι μήνες λοιπόν, δηλαδή όλο το καλοκαίρι, πέρασε έτσι....
Ταυτόχρονα είχα να ασχοληθώ με την Ιωάννα όσο μπορούσα....η κακομοίρα απηύδησε. Βαρέθηκε να κάθεται στο σπίτι και να μην κάνει τίποτε και αυτή...
Αποτέλεσμα όλων αυτών;
Δεν είχα όρεξη να βγάλω ούτε μία φωτογραφία ( ένας από τους λόγους που δεν έγραφα την ανάρτηση ήταν που δεν είχα ούτε μία φωτογραφία με κοιλίτσα...εγώ που στην προηγούμενη έβγαζα ανά 5 λεπτά!)
Δεν έμπαινα στον " κόπο" να διαβάσω τι θα συμβεί όσων αφορά την ανάπτυξη του μωρού κάθε εβδομάδα...δεν προλάβαινα καν να το σκεφτώ... αν και όποτε το θυμόμουν!
Βασικά το πιο σημαντικό...έχω χάσει τις εβδομάδες....δεν είμαι σίγουρη σε ποια εβδομάδα κύησης βρίσκομαι!!!Οι μέρες κυλάνε και συνειδητοποιώ πως πλησιάζει η τελική ημερομηνία και δεν μπορώ να καταλάβω πως πέρασαν όλοι αυτοί οι μήνες! Το μόνο που με ένοιαζε ήταν να πάω στον γιατρό, να μου πει όλα καλά και τέλος!!!
Δεν είναι πως δεν ενδιαφέρομαι για το μωράκι μας, δεν είναι πως δεν είμαι ενθουσιασμένη με την άφιξή του....απλά πλέον έχω ένα άλλο παιδάκι που μου "κλέβει" τον χρόνο μου και είναι προτεραιότητα μου...που να πήγαινε και σχολείο με διαβάσματα κλπ, που να είχα και άλλο πιο μεγάλο...
Το συζητάμε πολλές φορές με τον Δημήτρη...σαν να νιώθουμε ώρες ώρες τύψεις....αλλά νομίζω δεν είμαστε οι μόνοι...είναι η φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων...Άλλο η πρώτη εγκυμοσύνη και άλλο η δεύτερη - τρίτη κ.ο.κ. Αν και νομίζω πως η κομβική αλλαγή είναι στην δεύτερη εγκυμοσύνη που κάνεις την σύγκριση με την πρώτη, μετά έχεις πάρει το μάθημα σου, έχεις εμπειρία!!!
Δεν ξέρω αν διαβάζοντάς το βρίσκετε αρκετά κοινά με την δική σας περίπτωση, εγώ όμως αποφάσισα να γράψω αυτές τις σκέψεις μου ώστε αν υπάρχει και άλλη μαμά που νιώθει έτσι αυτό το διάστημα, να διαπιστώσει πως δεν είναι μόνη της, πως είναι φυσιολογικό να αισθάνεται έτσι...
Το σίγουρο είναι πως με το που θα γεννηθεί πρώτα ο Θεός, θέλοντας και μη θα γίνει η προτεραιότητα της οικογένειάς, οπότε "θα πάρει την εκδίκησή του" από μόνο του!!!!
Καλό χειμώνα λοιπόν, με το καλό όλες οι εγκυμονούσες και καλή λευτεριά!!!
0 σχόλια