Χριστός Ανέστη!!
Χρόνια Πολλά!!! Ελπίζω να περάσατε όλοι σας όμορφα και να φάγατε καλά!!!
Στην περασμένη ανάρτηση εδώ σας έδειξα πως προετοίμασα το παιχνίδι με τα κρυμμένα πασχαλινά αυγά.
Σήμερα ήρθε η ώρα να σας πω και να σας δείξω πως πήγε!!!

Λοιπόν, σε γενικές γραμμές τα παιδιά το κατευχαριστήθηκαν!! Ανυπομονούσαν να ξεκινήσει, στην διάρκεια το διασκέδασαν και στο τέλος μου είπαν, Θεία να ξανά έρθεις να το παίξουμε πάλι!!!
Άρα είχε επιτυχία!!!
Πάμε τώρα να δούμε λεπτομέρειες και πράγματα που σε επόμενη φορά χρειάζονται προσοχή!
Καταρχάς ο χώρος που διοργανώθηκε το παιχνίδι δεν ήταν δικός μου, αλλά το σπίτι της κουνιάδας μου, οπότε έπρεπε να γίνουν όλα τελευταία στιγμή (να βρω κρυψώνες κλπ)

Πρώτα λοιπόν ανέβηκαν στο σπίτι όλα τα παιδιά και ξεκίνησαν να χρωματίζουν τις χρωμοσελίδες που είχα εκτυπώσει ώστε να προλάβω να κρύψω τα αυγουλάκια. ( Για λίγο γιατί μετά έμαθα πως είχαν πάει στο παράθυρο να κρυφοκοιτάξουν για το που θα κρύψω τα αυγά!χιχιχιχιχι πονηρούλικα!!)


Έκρυψα λοιπόν σε σχετικά φανερά σημεία τα αυγουλάκια - πασχαλίτσες, λίγο πιο καλά των πιο μεγάλων σε ηλικία παιδιών και για μπόνους 4 κουνελάκια που αν έβρισκαν ένα μετά δεν μπορούσαν να πάρουν άλλο ακόμη και αν έβρισκαν κι άλλο.


Και το κυνήγι ξεκίνησε αφού όλα τα παιδιά χωρίς τσακωμούς πήραν τα καλαθάκια τους σύμφωνα με την "ταμπέλα" που είχα φτιάξει!







Με κάποιες απώλειες όμως....αφού τα πιο μικρά της παρέας (και δεν βάζω την δική μου μέσα γιατί την είχε αναλάβει η πιο μεγάλη!)αντί να ψάχνουν για τα δικά τους αυγουλάκια σύμφωνα με το χρώμα από το καλάθι τους, ξετύλιγαν το γκοφρέ και κοιτούσαν το χρώμα που είχαν πάνω τα αυγουλάκια και ερχόντουσαν να με ρωτήσουν αυτό είναι δικό μου;;;
Άρα του χρόνου ή τα κολλάω πολύ πολύ καλά να μην ξετυλίγουν ή πρέπει να βρω άλλο τρόπο...ή απλά θα έχουν μεγαλώσει και θα τα εξηγήσω ίσως και με παράδειγμα για να μην έχουμε πάλι τα ίδια!




Σειρά είχαν οι κουταλοδρομίες με αυγό από φελιζόλ...όσο μας επέτρεψε ο αέρας να το παίξουμε γιατί η αλήθεια είναι πως δεν προλάβαιναν να κάνουν ένα βήμα και τσουπ ο αέρας που φύσαγε τους το έπαιρνε μακρυά...



Δεν πτοήθηκαν πολύ όμως...έστω από δύο φορές έπαιξαν όλα τα παιδιά!


Στο τέλος τους κόλλησα στον τοίχο σαν έκθεση ζωγραφικής τα έργα τους για να τα δουν αυτά και οι γονείς.(όσο είχαν προλάβει να κάνουν αφού είπαμε, τα είχαν αφήσει για να κρυφοκοιτάξουν!!!)


Και όταν τα είδαν άρχισαν να μου λένε αυτό είναι το δικό μου!!!