Από τότε που με θυμάμαι με τον Δημήτρη ένα πράγμα του έλεγα συνέχεια....Πότε θα με πάει στην Θεσσαλονίκη!
Πού θα ήθελες να πάμε βόλτα; Στην Θεσσαλονίκη του απαντούσα εγώ!!!
Τρέλα με αυτή την πόλη!!! Αγάπη μεγάλη! Τι να κάνουμε; Είναι η πόλη που με έκανε από παιδί γυναίκα, που με έκανε "επιστήμονα", που μου έδωσε την πρώτη μου δουλειά...είναι η δεύτερη πόλη μου!Με τις δουλειές μας και την καθημερινότητα το να κάνουμε αυτό το ταξίδι φαινόταν άπιαστο όνειρο... ήρθε όμως η Παρασκευή πριν το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος στο σπίτι και μου ανακοινώνει: Αν θες πραγματικά να πάμε Θεσσαλονίκη, μάζεψε τα πράγματα σε μία βαλίτσα και αύριο πρωί φεύγουμε για τριήμερο, έχω άδεια!!!!!
Δεν πέταξα απλά την σκούφια μου, δεν χάρηκα απλά, δεν ενθουσιάστηκα μόνο, αλλά αν γινόταν να βγω στο μπαλκόνι και να το φωνάξω να με ακούσουν όλοι, θα ήταν η μικρότερη αντίδραση!!!!
Δεν το πίστευα απλά!!!! Αύριο φεύγουμε για Θεσσαλονίκη!!! Απίστευτο!!! Και με την ευκαιρία θα περνούσαμε και από το χωριό στην Λάρισα να δούμε και την γιαγιά που δεν είχε γνωρίσει ακόμη τον Δημήτρη!
Ξενοδοχείο μέσα στην πόλη, κυριολεκτικά τελευταία στιγμή, δεν βρήκαμε, αλλά λίγο πιο έξω στην Αγία Τριάδα σε ένα χωριό, κλείσαμε ένα υπέροχο δωμάτιο μπροστά στην θάλασσα!
Και το όνειρό μου μόλις είχε αρχίσει να πραγματοποιείται!!!
Σάββατο πρωί φύγαμε από την Αθήνα και πρώτη στάση ήταν στο χωριό μου στην Μελιβοία και τα παράλια της Βελίκα - Αγιόκαμπο. Απίστευτες παραλίες, χιλιόμετρα ολόκληρα, να χάνεται το μάτι σου!
και επιτέλους γνώρισε και η γιαγιά τον Δημήτρη!!
Το απογευματάκι είχαμε φτάσει Θεσσαλονίκη!!!!!!!
Η χαρά μου...απερίγραπτη!! Πώς κάνει ένα μικρό παιδί; Έτσι ακριβώς έκανα!!! Είχα να πάω 5 χρόνια, συχνά πυκνά έβλεπα στον ύπνο πως πήγαινα, και τώρα επιτέλους στο ξύπνιο μου ήμουν εκεί...στην πόλη μου!!!!!!!!!
Μετά από τόση ταλαιπωρία και ώρες ατελείωτες ταξιδιού, κάτσαμε απλά για ένα παγωτάκι στην παραλία να δούμε το ηλιοβασίλεμα και φύγαμε για το δωμάτιο...εξάλλου είχαμε 2 ολόκληρες μέρες μπροστά μας .
Πέσαμε το βράδυ για ύπνο και εγώ με ένα χαμόγελο στο στόμα....το οποίο μου βγήκε ξινό!!!
Ξημερώματα στις τρεις, σηκώθηκα για πρώτη φορά....εμετός! Γυρνάω στο κρεββάτι μου, αλλά γρήγορα ξανασηκώνομαι...διάρροια...
Μπα ....αναρωτιέμαι....τι να με πείραξε; ( Βρισκόμουν ήδη στην 6η εβδομάδα κύησης, και μέχρι στιγμής δεν είχα κανένα σύμπτωμα, γι'αυτό και το ταξίδι το κάναμε χωρίς δεύτερη σκέψη)
Πέφτω για ύπνο.... μετά από μισή ώρα ξανά σηκώνομαι νιώθω πως θα σβήσω, σέρνω τα πόδια μου να φτάσω στην τουαλέτα...δεν με κρατάει τίποτα...ήθελα τόσο να κάνω εμετό να ανακουφιστώ...αλλά μετά από κανένα τέταρτο τα κατάφερα...και αμέσως μετά αλλάζουμε στάση γιατί η διάρροια ξανά ενόχλησε!!! Γυρνάω στο κρεββάτι, ο Δημήτρης κοιμάται, δεν έχει καταλάβει τίποτα...δεν θέλω να τον ξυπνήσω...ήταν πολύ κουρασμένος. Πιάνω το τάμπλετ να δω συμπτώματα εγκυμοσύνης. Εμετοί στην αρχή της 6ης εβδομάδας και σε κάποιες περιπτώσεις και διάρροια, αν και πιο σπάνιο αυτό.
Δεν το πίστευα...έφτασα στην Θεσσαλονίκη για να με πιάσουν τα συμπτώματα της εγκυμοσύνης;;
Η κατάσταση αυτή συνεχίστηκε ως το πρωί...Συνολικά Σάββατο βράδυ με Κυριακή μεσημέρι είχα κάνει και εγώ δεν ξέρω πόσους εμετούς και πόσες φορές είχα πάει τουαλέτα, για την ακρίβεια εκεί την έβγαλα...σε αυτό το "δωμάτιο".
Δεν μπορούσα να πιστέψω στην τύχη μου...είχαμε κάνει τόσα χιλιόμετρα και εγώ να μην μπορώ να πάρω τα πόδια μου...ήθελα να διακτινιστώ να είμαι στο σπίτι μου, στο κρεββατάκι και να τα βράσω και τα ταξίδια και όλα!!
Την Κυριακή το απόγευμα με το ζόρι βγήκα έξω, να πηγαίνει το αμάξι με 20 χλμ για να μην ανακατεύομαι για να προσκυνήσω λίγο στον άγιο Δημήτριο. Αυτό ήθελα μόνο...δεν μπορούσα να το χωνέψω...να φτάσω στην πηγή και να μην πιω νερό!!!
Πήγαμε λοιπόν, προσκύνησα, μετά πήγαμε και ως την Σουρωτή που ήταν πολύ κοντά από το ξενοδοχείο να προσκυνήσω και στον τάφο του αγίου Παϊσίου. Μόνο αυτό με ένοιαζε.., να προσκυνήσω και να προσευχηθώ να πάει καλά η εγκυμοσύνη..γιατί έλεγα αν ξεκινάμε έτσι...τι μας περιμένει....
Την Κυριακή κοιμήθηκα καλά, την Δευτέρα που ξύπνησα , συνειδητοποίησα πως δεν ανακατευόμουν...και τουαλέτα δεν είχα πάει...καλό σημάδι...είχαμε και το ταξίδι της επιστροφής μπροστά μας... σηκωθήκαμε, μαζέψαμε τα πράγματα και ήρθαμε για μία τελευταία βόλτα στην πόλη...
Αυτές ήταν οι βόλτες μας όλες και όλες...και αυτές και οι φωτογραφίες που τράβηξα!!! Με δύο κάμερες ήρθαμε και συνολικά αν θα τράβηξα 10 στάσεις!!! Πήραμε στα πεταχτά τρίγωνα Πανοράματος που τα είχα λιγουρευτεί και όπου φύγει φύγει μη τυχόν και με ξαναπιάσει κάτι στο δρόμο...
Μία απαραίτητη στάση στα πανέμορφα Τέμπη...
Και μετά από 6 ώρες επιστροφή στο σπιτάκι μας! Ω του θαύματος δεν με είχε ξαναπιάσει κάτι, δεν είχα βάλει μπουκιά στο στόμα μου βέβαια. αλλά μιαν εντύπωση μου έκανε...βρε μπας και δεν ευθυνόταν η εγκυμοσύνη μου αλλά είχα κολλήσει καμία γαστρεντερίτιδα;
Η απάντηση ήρθε πολύ γρήγορα....το επόμενο πρωί σηκώθηκε ο Δημήτρης με πυρετό, εμετούς και διάρροια!!! Εντάξει λοιπόν....γαστρεντερίτιδα με την βούλα!!!!
Καταλληλότερο timing δεν υπήρχε για να κολλήσουμε!
Είχα πολύ άγχος μέχρι να πάω στο πρώτο ραντεβού. Φοβούμουν μην είχε επηρεάσει το μωράκι όλη αυτή η κατάσταση - ταλαιπωρία - αρρώστια!
Μέχρι να φτάσω στο ιατρείο, μέχρι να έρθει η σειρά μου η καρδιά μου πήγαινε να σπάσει...Ήταν πολύ σημαντικό ραντεβού για εμένα γιατί θα έπρεπε να ακούσουμε καρδούλα για πρώτη φορά, κάτι που δεν είχε συμβεί με το προηγούμενο παιδάκι...
Όμως ο Θεός έδωσε και άκουσα αυτόν τον απίστευτο ήχο....τουκ τουκ τουκ τουκ...γρήγορος και τόσο ζωντανός!!!!
Το μωράκι μεγάλωνε όμορφα και ωραία! Τι ευτυχία....είχα ήδη φτάσει στην 8η εβδομάδα και πέραν από το συγκεκριμένο περιστατικό, κανένας εμετός, λίγο υπνηλία, και πολύ δυσπεψία, δλδ μία τέλεια εγκυμοσύνη!!!
Επόμενος στόχος το επόμενο ραντεβού με τον γιατρό σε δύο εβδομάδες....
0 σχόλια