Από καιρό είχα ακούσει για μία παράσταση που θα ανέβαζε η Μιμή Ντενίση σε σχέση με την Σμύρνη. Ήθελα πολύ να πάω να την παρακολουθήσω, καθότι οτιδήποτε έχει σχέση με ιστορία μου προκαλεί το ενδιαφέρον.
Το μόνο που με προβλημάτιζε ήταν η ίδια η Ντενίση... Πέραν από τον "πόλεμο" που της κάνει ο Λαζόπουλος κατά καιρούς, και εμείς δεν είχαμε παρατηρήσει κάποιο σοβαρό ταλέντο στην ηθοποιία.. Πώς θα έπειθα λοιπόν τον Δημήτρη να πάμε να δούμε την παράσταση;
Δεν χρειάστηκε τελικά πολύ πειθώ... η παράσταση μιλάει από μόνη της... Είμαστε στα μέσα Φεβρουαρίου, η παράσταση έχει ξεκινήσει εδώ και ένα τρίμηνο το λιγότερο και ότι ακούγεται είναι όχι απλά θετικό, αλλά και κάτι παραπάνω!!!
Όλες οι κριτικές είναι υπέρ του δέοντος καλές....Όλος ο κόσμος που την έχει δει το διαλαλεί...Να πάτε να την δείτε...
Ε, κάπως έτσι έγινε και με τον Δημήτρη. Κάποιος του είπε πως αξίζει, και έτσι εγώ η τυχερή δεν χρειάστηκε να κάνω παρά τίποτε άλλο από το να βγάλω εισιτήρια!! Ήταν πραγματικά η τυχερή μου μέρα καθώς καταφέραμε και βρήκαμε θέσεις την τελευταία στιγμή...ναι ... και καθημερινές το θέατρο κατάμεστο!!!
Ο μέσος όρος ηλικίας θεατών ,60 και άνω...και εννοείται γυναίκες...οι άντρες ήταν 1 στις 20!!
Στεναχωρήθηκα λίγο που δεν είδα περισσότερους από την δική μου γενιά, αλλά δε άφησα αυτό να μου χαλάσει την διάθεση...
Η παράσταση ξεκίνησε με μία μίνι συναυλία από την ορχήστρα Εστουδιαντίνα.
Και αμέσως μετά, το έργο ξεκίνησε και η ιστορία άρχισε να ξετυλίγεται....
Και πάνω που τα' βαζα με τον εαυτό μου, που αμέλησα να πάρω την φωτογραφική μηχανή και αναγκαζόμουν να τραβάω με το κινητό...έρχεται η ταξιθέτρια και με ωραίο τρόπο με ενημέρωσε πως απαγορεύεται η φωτογράφιση...
Ίσως και για καλύτερα...για να αφοσιωθώ στο έργο!!
Το οποίο έργο είχε διάρκεια περίπου 3 ώρες!!! Η παράσταση που πήγαμε ήταν η απογευματινή στις 19.00 και τελείωσε στις 23.00 με ένα διάλειμμα στην μέση!
Όμως ήταν απολαυστική.....συγκινητική...ενημερωτική...κ ρεαλιστική όσο μπορούσε να γίνει!
Σε αρκετά σημεία έπιασα τον εαυτό μου να βουρκώνει, και για να μη λέτε πως γυναίκα είσαι, το δάκρυ το έχεις στο τσεπάκι...σας πληροφορώ πως και ο Δημήτρης μου είπε πως συγκινήθηκε...
ΝΑΙ...γιατί δεν είναι μία ταινία που βλέπεις στο cinema...όχι , δυστυχώς είναι η πραγματικότητα που βίωσαν χιλιάδες κόσμου...
Και όσων αφορά την Ντενίση...αλήθεια δεν κατάλαβα να μην παίζει καλά....αλήθεια, ήταν η ιστορία τόσο όμορφα δοσμένη που δεν σε ενδιέφερε τίποτε άλλο...
Σε αίθουσα δίπλα από το θέατρο είχαν στήσει προθήκες με αντικείμενα από τον σύλλογο των Μικρασιατών...
Ένιωσα τα γεγονότα τόσο κοντά σε εμένα...και διαπίστωσα το πόσο ανιστόριτη ήμουν,....ποια ήταν η συνθήκη των Σεβρών , ποια της Λωζάνης, ποιοι είναι οι Λεβαντίνοι κλπ.
Γι'αυτό μετά οι μέρες που ακολούθησαν είχαν επιμορφωτικό χαρακτήρα...( είχα καιρό να χρησιμοποιήσω το internet ως μέσο για ιστορική ενημέρωση )
Στο βιντεάκι μπορείτε να δείτε και άλλα ιστορικά δεδομένα.
Αυτό είναι το site της παράστασης για οποιοδήποτε πληροφορία.
Αξίζει να πάτε...αλήθεια!!!!
0 σχόλια