Την φράση "Όσα δεν φέρνει ο χρόνος, τα φέρνει ή ώρα και η στιγμή" την ξέρουμε όλοι...όταν όμως βλέπεις τα λόγια να γίνονται έργα, τότε αλλάζει ο τρόπος που το λες...

Το ίδιο συμβαίνει και με την "γραφική" φράση "Υγεία πάνω από όλα".

Ξέρουμε πως όταν έχουμε κάτι δεδομένο, δεν το εκτιμάμε όπως πρέπει...η υγεία λοιπόν είναι ένα από τα αγαθά, το πιο σημαντικό κιόλας, που το θεωρούμενο δεδομένο και ασχολούμαστε με ένα σωρό άλλα προβλήματα που τα θεωρούμε σημαντικά....
Την Κυριακή που μας πέρασε είχαμε κανονίσει να πάμε στην Αθήνα να δούμε τους νονούς της μικρής για το Πάσχα. Τελευταία στιγμή μας ενημέρωσαν πως θα δουλεύει ο Δημ οπότε έπρεπε να αναβληθεί η επίσκεψη.
Την Κυριακή λοιπόν το πρωί, και ενώ βρίσκομαι σε ετήσιο μνημόσυνο καλής μου φίλης  και είμαι κάπως ψυχολογικά, βλέπω να έρχεται προς το μέρος μου ο πατέρας μου αλαφιασμένος... μου ψιθυρίζει στο αφτί πως ο Δημ έπεσε στη δουλειά και πως έχει χτυπήσει το χέρι του και ότι είναι στο νοσοκομείο να πάμε εκεί.
Εκείνη την στιγμή τα έχασα...άρχισα να σκέφτομαι πως φταίει η δουλειά του...αν δεν πήγαινε εκεί θα ήμασταν στην Αθήνα και θα ήταν καλά... μετά σκεφτόμουν, μας λέει αλήθεια και είναι μόνο αυτό ή έχει χτυπήσει πιο σοβαρά και δε μας το λένε για να μην ανησυχήσουμε;...Έχει τις αισθήσεις του;

Μέχρι να φτάσουμε στο νοσοκομείο περνούσαν όλα αυτά στο μυαλό μου...
Φτάσαμε. Τον είδα. Είχε τις αισθήσεις του...για την ακρίβεια,,,έτρεμε, πονούσε..
Αίματα γύρω από το κεφάλι, το χέρι του διογκωμένο...
Είχε πέσει όμως από καλό ύψος οπότε έπρεπε να ελεγχθεί παντού μην είχε κάποιον εσωτερικό τραυματισμό - αιμορραγία.
Γνωμάτευση: κάταγμα galeazzi. Δηλαδή με απλά λόγια κάταγμα και στα 2 οστά που βρίσκονται στον πήχη. Αποκατάσταση μόνο χειρουργική.
Στο κεφάλι πίσω από το αφτί 5 ράμματα.
Κάναμε εισαγωγή, μας είπαν πως Δευτέρα πρωί θα έκανε το χειρουργείο.

Την Δευτέρα έγινε το χειρουργείο, του έβαλαν βίδες για να δέσουν τα οστά (Εσωτερική οστεοσύνθεση)πήγαν όλα καλά, Δόξα τω Θεώ. ( Τον βγάλαμε Γούλβεριν αφού δε θα τα βγάλει ξανά!)
Τρίτη πήρε εξιτήριο και είμαστε πλέον σπίτι.

η καρτούλα που φτιάξαμε για να τον υποδεχτούμε

Και κάθομαι τώρα και αναλογίζομαι...πως από τη μια στιγμή στην άλλη συνέβησαν αυτά...πως φύλαξε ο Θεός και αποφεύχθηκαν τα χειρότερα...πως πρέπει να ευγνωμονούμε τον Θεό που έσπασε μόνο το χέρι του, πως θα περάσουμε μαζί τις μέρες του Πάσχα(κάτι είναι και αυτό!)
Πόσο αξία πρέπει να δίνουμε στην κάθε στιγμή της ζωής μας γιατί δεν ξέρουμε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον.
Ζήσαμε λοιπόν ένα θαύμα ...και ίσως αυτός να  είναι ο τίτλος που έψαχνα....
Σε ευχαριστούμε Θεέ μου!
Καλή Ανάσταση να έχουμε όλοι μας!