Για να το καταφέρω αυτό όμως δεν έμεινα στην σκέψη...ΕΝΗΜΕΡΩΘΗΚΑ
Διάβασα όλα όσα μπορούσα που αφορούσαν τον θηλασμό...πώς, κάθε πότε, για πόσο, αποκλειστικά ή όχι...

Όταν γέννησα οι απορίες πολλές παρόλα αυτά... Έχω γάλα αρκετό; Τι πρέπει να τρώω; Πόση ώρα να θηλάζω; Πώς να το κοιμίζω; Πώς θα κυκλοφορώ; 

Οι απαντήσεις έρχονται μόνες τους από την στιγμή που το θέλω σου λέει ότι καλύτερο για το παιδί μου, τι είναι; ο θηλασμός. Άρα θα κάνω τα πάντα γι'αυτό και θα γίνει προτεραιότητά μου,

Μην παρεξηγηθώ... οι άλλες γυναίκες που δεν κατάφεραν να θηλάσουν είτε αποκλειστικά είτε καθόλου αυτό δε τις κάνει λιγότερο μάνες...ε;;
Αλλά αφού εγώ μπορούσα το προσπάθησα και το κατάφερα.
Και είμαι σίγουρη πως δεν υπάρχει το δε μπορώ αλλά δε θέλω. (και πάλι σημειώνω πλην εξαιρέσεων...)

Και πόνεσα στην αρχή (όχι υπερβολικά έχω ακούσει και χειρότερα...ήμουν από τις τυχερές μάλλον)

Και κουραζόμουν με τους άπειρους μαραθώνιους θηλασμούς μέχρι να μπει σε πρόγραμμα

Και ξυπνούσα...συγνώμη ξυπνάω τα βράδια συνέχεια ανά 2-3 ώρες ή και μία για να θηλάσω

Και έχω πάει παντού (χάρις στο sling  που μου έλυσε τα χέρια)

Και τα έχω ακούσει από όλους του στυλ πάλι θα τη θηλάσεις, πάλι θα την πάρεις αγκαλιά, πάλι θα κοιμηθείτε μαζί, μα δεν την έχεις δώσει καθόλου ξένο; μα δεν της έχεις δώσει νερό ή τσάι ή κλπ;

Και άκουγα τον μύθο πιες γάλα, φάε γαλακτοκομικά για καλό σου, ενώ ξέρω πως τα γαλακτοκομικά από αγελάδα προκαλούν τις περισσότερες αλλεργίες, κολικούς κλπ...

Και και και...

Αλλά σαν τον θηλασμό ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!!
Αυτή η επαφή, τα βλέμματα που συναντώνται,ο γλυκός ύπνος που το παίρνει στο στήθος πάνω, τα χεράκια που σε χαϊδεύουν...η αίσθηση πως από το δικό σου γάλα έχουν γίνει αυτά τα μπουτάκια, τα μαγουλάκια κλπ...